08 ARTVİN

Kız Gölü Efsanesi

Çoban Ali için sıradan bir gündür. Alır sürüsünü, Velat Yaylası’ ndan çıkar Göze Dağı’na. Göl kenarında yaylar sürüsünü. Akşam olur ve yaylaya döner. Döner ancak bir koyun eksiktir. Alaca karanlıkta ayrılır yayladan bir bir dolaşır sürüsünü yayladığı yerleri. Göl kenarına gelince birde ne görsün bir kayanın üzerinde balık kız saçlarını tarıyor. Gözlerine inanamaz ve biraz daha yaklaşınca balık kız da çobanı fark eder ve gölün serin sularına dalıp gözden kaybolur.

Çoban, balık kızın bulunduğu kayanın yanına gider ve balık kızın tarağını unuttuğunu görür. Tarağı alan çoban Ali, bir kenarda saklanır. Bir süre sonra balık kız, tekrar aynı kayaya çıkar ve bakar ki tarağı yerinde yok. Onu çobanın aldığını anlar ve seslenir, tarağını geri ister. Ama çoban vermek istemez. Balık kız, ısrarla istese de işe yaramaz. Çoban bir türlü ikna olmaz. Bunun üzerine balık kız, göle tekrar girerek bir taş çıkarır ve çobana uzatır. “Bunu al.” der. ” Kilerine koy hiçbir zaman bereket eksik olmaz.” Çoban, dediğini yapar ve taşı alır, tarağı balık kıza verir. Buruk bir sevinç içinde yaylaya dönen çoban, balık kızdan aldığı taşı kilerine koyar ve sonsuz berekete kavuşur. Olanları çevresine anlatır ve bu gölün adı “KIZ GÖLÜ” olarak kalır.